آنچه را ویرانگر پاییز در هم ریخت

غارت کرد ،برد

آنچه را سرمای دی

یک سر به نابودی سپرد

وآنچه را کولاک بهمن  

زیر پای خود فشرد،

باز می سازد بهار.

روی آن ویرانه ها

پرچم رنگین گل را برمی افرازد بهار.

چهره اش ، رنگین کمانی از بهشت آرزوست.

با نسیمش، هر چه خواهی :

سبز وسرخ ورنگ وبو ست.

این میان، هر سال از لطف بهار

با طلوع ارغوان

بار دیگر می شود جان ها جوان .

جای غم ،شادی ست ،جاری در وجود

جای خون ،شوق است در رگ ها روان.

با پیام دلکش

"نورزتان پیروز باد!"

با سرود تازه ی

"هر روزتان نوروز باد!"

شهر سرشار از لبخند ، از گل ،از امید،

تا جهان باقی ست ،این آیین جهان افروز باد!