دو خط موازی

دو خط موازی یادگار درس های دبستانمان هستند. دو خطی که با هم تعریف می شدندوباهم معنا می شدند !

صدای معلم هنوز در گوشم هست که هر وقت آن را می کشید،سریع می گفت:" دو خط موازی هیچ گاه همدیگر را قطع نمی کنند! هیچ گاه به هم نمی رسند."

اما هر بار که از مدرسه بر می گشتیم،دو خط کنار خیابان را می دیدم، دو خط موازی که در دوردست ها،در انتهای خیابان به هم می رسیدند!!!(از همان روزها یاد گرفتم،شاید برسند!)

بزرگتر که شدیم - روزهای دبیرستان- و معلمی که گفت :"دو خط موازی در بی نهایت همدیگر را قطع می کنند."

دوباره تکرار می کنم دو خط موازی در بی نهایت به هم می رسند،در دوردست ها !همان باوری که در کودکی داشتم.

پ.ن

این دو خط ممکنه ما وآرزوهامون باشه،ما و یه هدف،ما و...

هرچند ممکنه در دوردست ها باشه،اما مهم اینکه به اون می رسیم.زمان ومکان هر کاری باید فرا برسه تا رخ بده.مکان ونحوه رسیدن به اون ارتباط مستقیم با تلاش وباور و توکل ما داره.

راه هر چند دشوار،صعود را ادامه بده،قله در یک قدمی توست!